Voor al die klimmers die naar Lapin ou Canard trekken, als je aan Deux Faux Plis 100 meter de heuvel op gaat liggen er nog een paar leuke boulders. Dit is er één van, "Kamasuska", een dikke 6c of kleine 7a, een mooi dakje en dito mantel, met dank aan Marc Lehner om er een borstel tegen te zetten.
Kamasuska (6c/7a)
Tuesday, May 31, 2011
Monday, May 30, 2011
May Dose of Font
May Dose of Font 2011 from neil hart on Vimeo.
Its dose time again, this month went really quick, with lots of climbing, The weather has been so hot as well, no rain, so lots of really early starts to make the most out of the heat, Its pretty hard trying to warm up on 7a's at 7 in the morning. The things we do just to climb a small piece of rock :)
Enjoy..............
Climbers:
Neil Hart & Mike Mullins
Music:
The script-you wont feel a thing
The Naked and Famous-Punching a dream
Routes in order:
Le Toit 7a+
Les Nombrilistes 7a+
Outil de Coupe 7a
Gargantoit assis 7b+ (7c) middle version
Le Danseur 7b
Coup de Torchon assis 7a+
Chicorée 7a
Belle Gueule 7a
Voilà la Chenille 7a (6c+)
La Poussière qui Tue 6c+ (7a)
Tripreport Fontainebleau 28/29-05-2011
The fight.
Zaterdag,
11 uur, en we (Steven en ik) staan op de parking van Rumont, ti's niet echt een zomergebied (en zomer is het weer), maar de boulders die ik er wil proberen zouden in de schaduw moeten liggen. We warmen op in "Moment d'Égarement droite" (6c), een wat vreemde kant en voor mij veel te morfo, maar vol in de zon en dus snel opgewarmd.
De directe versie, "Moment d'Égarement" (7a+/7b) gaat over de plaat met randjes die mijn vingers direct goed wakker schudden. Steven gaat er vrij vlot door, zijn lengte en souplesse halen duidelijk de overhand op zijn beperkte liefde voor de reglette. Bij mij komt er al wat kunst en vliegwerk (en één in-getape-te vingertop) bij kijken.
Maar we (ik vooral) zijn er voor Fracture Asociale" (7b+), een jaar geleden had ik al een eerste kennismaking op het einde van een weekend, maar voor deze heb je full force nodig. Alles is verschrikkelijk pijnlijk, maar de bewegingen zijn supermooi, met de kant of zonder de kant, het ene al wat pijnlijker of morfo dan het andere, de graad blijft ongeveer hetzelfde. Zelfs als ik de eindbakken vast heb moet ik nog spartelen om mijn voeten van onder de overhang te halen, maar ik ben blij dat ik er niet meer moet in inversteren. Aan elke hand en elke voet zijn er wel een paar schaafwonden, maar da's het voordeel als je de boulder dan afwerkt, het is het allemaal waard.
De laatste boulder van het gebied is nog zo'n mooie, "Freestyle" (7c), met enkel de eindsloper in de zon perfect te proberen in de zomer. Ik zeg wel proberen, want iets frissere lucht en de grepen lekker koud zou natuurlijk wel helpen. De boulder is simpel mooi, drie grote grepen na elkaar om uit een dak naar de eindsloper te geraken, het lijkt vrij simpel maar blijkt het allesbehalve. Het kost teveel tijd om alles uit te werken, en dan nog zijn bepaalde passen iets te twijfelachtig, deze afwerken in één sessie zal niet gebeuren. Bij een volgende passage zal er ook al geen "Fracture Asociale" in mijn lijf zitten, voor deze moet ik niet tot de winter wachten.
We eindigen de dag met een bouldertje te kuisen maar zonder te openen, de slopers zijn net niet goed genoeg, ..nog niet goed genoeg, ik ben er zeker van dat in iets beter condities er in Franchard Hautes-Plaines er een mooie en gezonde 7de graads bij komt.
Zondag,
tijd voor iets nieuw, geen nieuw gebied maar we zijn er beiden nog nooit geweest, "La Padole". Het geeft altijd een slechte indruk als je in de topo kijkt, hoog en expo zijn zowat de sleutelwoorden van La padole, maar we vertrekken met het idee dat bij de helft van de boulders niet hoog of expo is.
De eerste boulder van het gebied is in ieder geval eentje om "U" tegen te zeggen, maar de twee 7de graads die je er kan klimmen laten we links liggen, ze zien er mooi uit maar net iets te hoog om te starten.
Onze opwarming start in "Nombrilic" (7a), en voor mij gaat deze iets te vlotjes om 7a te krijgen, technisch perfect geklommen (vooral veel voetenwerk) krijgt hij 6c van mij, maar mooi en een goeie opwarming.
Er net boven ligt "L'Île Sentinelle" (6c+/7a), de directe (of rechtse) versie van 5 wit. Steven pakt "Le Croazou" (6c/7a) (5 wit) nog mee, ik laat hem links liggen met het gevoel dat deze zijn 7a waardering niet zal houden.
In de directe hebben we beiden wat werk, slopers waar toch al eens een goeie ruk moet aan geven, mooi genoeg om de crashpads eens open te plooien.
Terug wat lager in het bos, "Pastel assis" (7a), de zitstart van 1 wit, en dit moet zowat de mooiste boulder zijn die ik sinds lang geklommen heb. Het duurt lang eer alle puzzelstukjes op hun plaats vallen, maar zelfs dan blijft het een harde brok, voor mij een stevige 7a, maar wel een onwaarschijnlijke mooie. Niet te missen en perfect in de zomer, alle boulders die we er al geklommen hebben liggen zuidgericht maar dank zij het dichte bladerdak hebben we de zon nog niet echt gezien. Intussen is Steven een beetje door zijn biceps-power aan het geraken, het doet pijn maar hij moet hem laten liggen.
Het hoofdgebied laten we (voorlopig) voor wat het is, het is ook daar dat de meeste hoge, expo boulders zich bevinden, we trekken naar links naar sector "Les Mandarins" en houden halt aan "Délice Choc" (7a). Alweer een mooi muurtje met dito grepen, alweer wat puzzelwerk om alles te ontcijferen, La Padole stijgt met elk probleem in mijn waardering. De harde crux naar de pocket is alles geven en lukt voor mij vrij snel, bij Steven word het verval met elk probleem en elke poging groter, hij zit door zijn reserves heen. Intussen werk ik ook de zitstart "Combi WWatt" (7b) nog af, iets frisser en een plusje had genoeg geweest.
Het laatste van de dag dan, en Steven leeft op hoop, "Épaulé-Jeté" (7a+), en dyno bij de omschrijving, wat springen om de dag te besluiten, ...of dat denkt hij toch. De zitstart is zo krachtig dat zijn achterste niet van de grond geraakt, geen dyno maar een dynamische beweging naar een sloper-randje, met nog een balans-kracht-randjes-sloper einde, en de boulder is maar twee meter hoog, ik hoor bij Steven het woord kloteboulder een paar keer over de lippen komen. Voor mij is het de kers op de taart van een goed weekend, de pogingen moeten iets te snel na elkaar komen wegens tijdgebrek, maar als ik hem dan toch nog afwerk in een ultieme poging is de ontlading groot. Op dat moment zeg ik 7b, maar het is het einde van het weekend, een vecht en trek-en sleur weekend, dus 7a+ zou kunnen correct zijn.
Terug naar de auto is chaotisch, ti's maar een goeie raad die ik geef als je in La Padole gaat klimmen, blijf zoveel mogelijk op de paadjes, tussen de boulders naar boven of naar beneden is halsbrekend.
Ik ben leeg, vuil, kapot, geschaafd, hang vol met naalden van bolsters, ...maar ik voel mij goed, ...gelukkig worden we hier niet voor betaald.
Zaterdag,
11 uur, en we (Steven en ik) staan op de parking van Rumont, ti's niet echt een zomergebied (en zomer is het weer), maar de boulders die ik er wil proberen zouden in de schaduw moeten liggen. We warmen op in "Moment d'Égarement droite" (6c), een wat vreemde kant en voor mij veel te morfo, maar vol in de zon en dus snel opgewarmd.
Maar we (ik vooral) zijn er voor Fracture Asociale" (7b+), een jaar geleden had ik al een eerste kennismaking op het einde van een weekend, maar voor deze heb je full force nodig. Alles is verschrikkelijk pijnlijk, maar de bewegingen zijn supermooi, met de kant of zonder de kant, het ene al wat pijnlijker of morfo dan het andere, de graad blijft ongeveer hetzelfde. Zelfs als ik de eindbakken vast heb moet ik nog spartelen om mijn voeten van onder de overhang te halen, maar ik ben blij dat ik er niet meer moet in inversteren. Aan elke hand en elke voet zijn er wel een paar schaafwonden, maar da's het voordeel als je de boulder dan afwerkt, het is het allemaal waard.
De laatste boulder van het gebied is nog zo'n mooie, "Freestyle" (7c), met enkel de eindsloper in de zon perfect te proberen in de zomer. Ik zeg wel proberen, want iets frissere lucht en de grepen lekker koud zou natuurlijk wel helpen. De boulder is simpel mooi, drie grote grepen na elkaar om uit een dak naar de eindsloper te geraken, het lijkt vrij simpel maar blijkt het allesbehalve. Het kost teveel tijd om alles uit te werken, en dan nog zijn bepaalde passen iets te twijfelachtig, deze afwerken in één sessie zal niet gebeuren. Bij een volgende passage zal er ook al geen "Fracture Asociale" in mijn lijf zitten, voor deze moet ik niet tot de winter wachten.
Zondag,
tijd voor iets nieuw, geen nieuw gebied maar we zijn er beiden nog nooit geweest, "La Padole". Het geeft altijd een slechte indruk als je in de topo kijkt, hoog en expo zijn zowat de sleutelwoorden van La padole, maar we vertrekken met het idee dat bij de helft van de boulders niet hoog of expo is.
De eerste boulder van het gebied is in ieder geval eentje om "U" tegen te zeggen, maar de twee 7de graads die je er kan klimmen laten we links liggen, ze zien er mooi uit maar net iets te hoog om te starten.
Onze opwarming start in "Nombrilic" (7a), en voor mij gaat deze iets te vlotjes om 7a te krijgen, technisch perfect geklommen (vooral veel voetenwerk) krijgt hij 6c van mij, maar mooi en een goeie opwarming.
Ik ben leeg, vuil, kapot, geschaafd, hang vol met naalden van bolsters, ...maar ik voel mij goed, ...gelukkig worden we hier niet voor betaald.
Thursday, May 26, 2011
Video Fontainebleau - Mucho Bueno assis
Er zijn recent nogal wat nieuwe boulders geopend in Rocher des Souris, waaronder deze Mucho Bueno assis. Hij ligt er wel een beetje verloren bij, hoog op de heuvel 100 meter boven de parking van Croix St.Jérome. Ik vind hem wel een omwegje waard, met de paar variantes die er op de boulder mogelijk zijn heb je al snel wat werk. Mucho Bueno assis start aan de 2de ondergreep, de 2de van rechts meer bepaald, anders geraak je niet meer aan de 7de graad. Logischer was geweest startend van de rechtse kant, dan had je een zeer stevige 7de graads gehad.
Mucho Bueno assis (7a)
Mucho Bueno assis (7a)
Tuesday, May 24, 2011
Video Fontainebleau - Tri Sélectif
7a+, amai
de eerste kennismaking met deze boulder was er een van, "7a+, dit lijkt meer op 7b+", bij een tweede sessie voelde het al iets beter aan, maar ik had toch 3 sessies nodig om deze af te werken.
Ik mag dus gerust zeggen dat ik er wat werk met had, 3 sessies voor een 7a+ van 2 bewegingen,
boulders en hun graden, relatief hé.
Tri Sélectif (7a+)
de eerste kennismaking met deze boulder was er een van, "7a+, dit lijkt meer op 7b+", bij een tweede sessie voelde het al iets beter aan, maar ik had toch 3 sessies nodig om deze af te werken.
Ik mag dus gerust zeggen dat ik er wat werk met had, 3 sessies voor een 7a+ van 2 bewegingen,
boulders en hun graden, relatief hé.
Tri Sélectif (7a+)
Monday, May 23, 2011
Tripreport Fontainebleau 21/22-05-2011
Back on track!
Zaterdag,
geen zin om nog maar eens alleen naar font te gaan, en met Steven in volle bouwperikelen ben ik blij dat er iemand reageert op mijn "ik heb een plaatsje vrij", dit weekend ben ik met Brecht op pad. We starten in Rocher aux Oiseaux, en hebben er afgesproken met Filip (en zijn vriendin) die er van vrijdag al zijn. De opwarmboulders geven me niet echt een gevoel van fysieke paraatheid, maar de ondervinding leert mij dat ik mij daar niet echt zorgen moet om maken. Het echte werk dan, het dak van Satan m'Habite met een paar zeer mooie variantes, staand, het ganse dak door, links uit, rechts uit, keuze te over want ik heb enkel de staande start ooit gedaan (héél lang geleden).
Ik zet mij aan "Ca Tend à droite" (7a+/7a), Brecht gaat voor "Satan m'Habite debout" (7a). Ca Tend à Droite gaat rechts uit in de plaat, maar iets te snel rechts uit en het voelt aan als 6a, nog een pas verder en het is van een andere orde, ik heb een paar pogingen nodig om hem af te werken. Brecht die intussen toch wat beginnen meespelen is (het ziet er nogal simpel uit) moet snel constateren dat zijn kracht-weerstand nog niet op punt staat, stoppen of de motor opblazen.
Dan maar terug naar Satan m'Habite debout, en ik doe mee want wil eigenlijk wel eens een paar pogingen wagen in de volledige versie. Ti's weer wat zoeken en puzzelen om de nodige info te verzamelen, maar eens de methode goed zit klimmen we hem beiden vrij snel. Nu nog de volledige versie, Satan m'Habite (7b+), start aan de de voet van het dak, en met een paar opwarm-bewegingen naar de dakrand om dan de link te maken met de staande start. Alles uitwerken lijkt weer een wiskunde-vraagstuk voor mij, elke beweging analyseren (doe ik steeds vaker de laatste tijd) en verfijnen. Het zal wel ergens helpen want in mijn 2de poging van de start af top ik hem, een paar (zeer) harde passen in het dak, met nog een crux om naar de eindbak te gaan, maar alles was onder controle.
Intussen werkt Filip in "Morphine sans convention" (6c+/7a), Brecht heeft deze ook nog niet geklommen en met de nodige support en coaching staan ze beiden vrij snel boven. Zeker geen van de zwaarste 7de graads, maar vol in zon toch niet te onderschatten.
"La Mandarin sans convention" (7b/7c) is in de zomer hard, en op andere momenten vooral technisch, ik herhaal hem bijna maar faal hem in de uitklim, de motivatie zal er wel voor een stuk hebben tussen gezeten. Brecht en Filip hebben iets betere condities nodig; de sloper en pinch lijken wel "zieepe" (lees: zeep), niet voor vandaag.
Nog wat meer supporteren, Filip wil nog een paar keer vliegen in "Gasthaus Unterslag" (7c), en vliegen doet hij.
Je moet een sterke moral bebben om telkens weer de "afgrond" in te duiken, naar boven te klauteren en toch maar weer een volgende poging in te zetten. Brecht kan het maar niet in zijn systeem krijgen, die rechtse hand los laten lukt maar niet, best grappig om er vanop een afstand naar te kijken. Hij werkt er wel "24 Carat of Purple" (6c) en "La Tonde" (6c) zeer snel af, kwestie van wat klimritme in te bouwen. Wachten op iets frisser weer, en ik ben er zeker van dat Filip Gasthaus afwerkt.
Nog een paar schuchtere pogingen in "Dernier Angle" (7c/7b+) om daar of te ronden, het blijven zéér schuchtere pogingen.
Filip trekt met zijn vriendin naar 91.1, wij naar Long Vaux, ik voel mij goed en "Compression" (7b) staat al lang op de to-do lijst.
Eerst de nieuwe naamloze 7a die op hetzelfde blok geopend is, start rechts op de kant, allemaal bakken en we denken direct dat dit een weggever is. Allemaal bakken tot de uitklim dan, sleuren, trekken, balanceren op slopers en mini-randjes, ik heb er het nodige werk aan om hem te toppen, en voor Brecht komt deze vecht-spartel-boulder nog iets te vroeg.
Over Compression kan ik het vrij kort houden, misschien toch niet het beste idee om deze in de zomer (of met zomertemperaturen) te proberen, alhoewel ik mij vrij sterk voel kom ik niet tot een volwaardige poging. 10° frisser en ik kom nog eens terug.
Laatste stop van de dag is Franchard Hautes Plaines, "Lapin ou Canard" (7a) voor Brecht, "Pulpfriction" (7a) voor mij.
Brecht heeft wat werk in Lapin ou Canard, een gevolg van de slopers vol in de zon en geen goeie methode bij de uitklim. Ik blijf erbij dat dit geen 7a is, correct geklommen en iets of wat goeie condities en het mag nauwelijks aanvoelen als 6c. De linkse uitklim "Ah Plu Facile" (7a+) krijgt de laatste tijd ook vrij veel herhalingen, en aan de magnesiumsporen zie ik waarom, linkse uitklim betekent links uit en niet met rechts op de goeie slopers van Lapin ou Canard. Ik wil hier niet de moraalridder uithangen, maar een beetje ethiek mag nooit ver weg zijn. Correct geklommen is de 7a+ redelijk op zijn plaats.
Pulpfriction dan, er blijft niet veel meer over van de 7b die Jan de Smit voor ogen had bij het openen, alle grepen op de linkse kant zijn nu opgekuist en wat er overblijft is iets tussen 6c en 7a. Ik klim hem in de eerste poging, moet er echt voor gaan, maar heb niet het gevoel dat dit 7a is. Voor Brecht is dit de brug te ver, de batterij is plat, eten is de boodschap.
Na de pizza krijgen we eerst wat malse regen, en dan een kort onweer, maar net genoeg om het stof eens weg te spoelen.
Zondag,
blauwe lucht, ochtendfris, en ijdele hoop dat het vandaag niet zo warm gaat worden.
Eerst naar Franchard Sablons, Brecht wil Jokari eens zien en voelen. Voor mij is dit een haat-liefde verhouding met de boulder. Door de jaren heen zullen het wel 100 pogingen zijn, maar "Jokari droite" (7b/7b+) wil maar niet lukken, soms raak ik met de vingertoppen de kant, andere keren kom ik 10cm te kort, ik heb het gevoel dat de boulder een spelletje speelt met mij. "Jokari" (7a+/7a) (de linkse uitklim) lukt vrij snel voor Brecht, maar in de rechtse moet hij ook passen, net als ik een paar goeie pogingen met de vingers over de rand, maar op een bepaald ogenblik worden de pogingen minder en is het voorbij.
We ontmoeten Jan en Jan op parking Istatis, lang geleden dat een deel van de oude crew nog eens samen was, (aaah die herinneringen). Jan G. zat er een hele week, en kan weer een paar sterke prestaties op zijn palmares schrijven (later meer daarover), Jan DS blijft werken in zijn projecten, we zijn volle verwachting voor het najaar. Samen gaan ze nog wat investeren in "Duel" (8a), maar blijkbaar onbewust begin ik bang te worden om met zoveel bouldergeweld samen op pad te gaan, samen klimmen zal voor een andere keer zijn, ik wens hen veel geluk en tot een volgende.
We waren een paar weken al eens een kijkje gaan nemen naar "Aquaplanning" (7b/7c), maar de volledige start van de boulder lag toen nat, laten we zeggen dat het beter was, maar nog steeds niet in die mate dat de start goed klimbaar is, nog maar eens uitstellen.
Op de terugkeer pakken we de nieuwe boulder daar in Rocher de la Combe nog mee, "Vitriole" (7a+), een harde vechtboulder met pijnlijke grepen, wat jamming-skills komen hier goed van pas.
Laatste stop dan, Franchard Oiseaux de Proie, de mooie overhang met "Fatwoman" (7a+/7a) en "Pif, Paf, Pouf" (7a/7a+), Brecht werkt in Fatwomen die ik al klom, ik zet mij nog eens aan Pif, Paf, Pouf.
Brecht heeft er wat last mee, de goeie heel-hook is cruciaal, en die wil eerst maar niet op zijn plaats blijven, maar eenmaal dat er goed in zit werk hij hem toch af.
Voor mij gaat het iets minder in Pif,Paf,Pouf, de start blijft zeer morfo, ook nu weer te morfo.
Nog enkele halve pogingen in de nieuwe "Le Traversée de Fatwomen" (7a), maar ik kan de moves niet meer ontcijferen.
30° daar op de zuidkant van de heuvel, en het vat zo goed als af, inpakken en wegwezen.
Ik hou een goed gevoel over aan het weekend, geen pijn meer aan de vingertoppen en een lichaam dat zegt 'go for it", let's say i'm back on track!
Zaterdag,
geen zin om nog maar eens alleen naar font te gaan, en met Steven in volle bouwperikelen ben ik blij dat er iemand reageert op mijn "ik heb een plaatsje vrij", dit weekend ben ik met Brecht op pad. We starten in Rocher aux Oiseaux, en hebben er afgesproken met Filip (en zijn vriendin) die er van vrijdag al zijn. De opwarmboulders geven me niet echt een gevoel van fysieke paraatheid, maar de ondervinding leert mij dat ik mij daar niet echt zorgen moet om maken. Het echte werk dan, het dak van Satan m'Habite met een paar zeer mooie variantes, staand, het ganse dak door, links uit, rechts uit, keuze te over want ik heb enkel de staande start ooit gedaan (héél lang geleden).
Ik zet mij aan "Ca Tend à droite" (7a+/7a), Brecht gaat voor "Satan m'Habite debout" (7a). Ca Tend à Droite gaat rechts uit in de plaat, maar iets te snel rechts uit en het voelt aan als 6a, nog een pas verder en het is van een andere orde, ik heb een paar pogingen nodig om hem af te werken. Brecht die intussen toch wat beginnen meespelen is (het ziet er nogal simpel uit) moet snel constateren dat zijn kracht-weerstand nog niet op punt staat, stoppen of de motor opblazen.
"La Mandarin sans convention" (7b/7c) is in de zomer hard, en op andere momenten vooral technisch, ik herhaal hem bijna maar faal hem in de uitklim, de motivatie zal er wel voor een stuk hebben tussen gezeten. Brecht en Filip hebben iets betere condities nodig; de sloper en pinch lijken wel "zieepe" (lees: zeep), niet voor vandaag.
Nog wat meer supporteren, Filip wil nog een paar keer vliegen in "Gasthaus Unterslag" (7c), en vliegen doet hij.
Nog een paar schuchtere pogingen in "Dernier Angle" (7c/7b+) om daar of te ronden, het blijven zéér schuchtere pogingen.
Filip trekt met zijn vriendin naar 91.1, wij naar Long Vaux, ik voel mij goed en "Compression" (7b) staat al lang op de to-do lijst.
Eerst de nieuwe naamloze 7a die op hetzelfde blok geopend is, start rechts op de kant, allemaal bakken en we denken direct dat dit een weggever is. Allemaal bakken tot de uitklim dan, sleuren, trekken, balanceren op slopers en mini-randjes, ik heb er het nodige werk aan om hem te toppen, en voor Brecht komt deze vecht-spartel-boulder nog iets te vroeg.
Brecht heeft wat werk in Lapin ou Canard, een gevolg van de slopers vol in de zon en geen goeie methode bij de uitklim. Ik blijf erbij dat dit geen 7a is, correct geklommen en iets of wat goeie condities en het mag nauwelijks aanvoelen als 6c. De linkse uitklim "Ah Plu Facile" (7a+) krijgt de laatste tijd ook vrij veel herhalingen, en aan de magnesiumsporen zie ik waarom, linkse uitklim betekent links uit en niet met rechts op de goeie slopers van Lapin ou Canard. Ik wil hier niet de moraalridder uithangen, maar een beetje ethiek mag nooit ver weg zijn. Correct geklommen is de 7a+ redelijk op zijn plaats.
Pulpfriction dan, er blijft niet veel meer over van de 7b die Jan de Smit voor ogen had bij het openen, alle grepen op de linkse kant zijn nu opgekuist en wat er overblijft is iets tussen 6c en 7a. Ik klim hem in de eerste poging, moet er echt voor gaan, maar heb niet het gevoel dat dit 7a is. Voor Brecht is dit de brug te ver, de batterij is plat, eten is de boodschap.
Na de pizza krijgen we eerst wat malse regen, en dan een kort onweer, maar net genoeg om het stof eens weg te spoelen.
Zondag,
blauwe lucht, ochtendfris, en ijdele hoop dat het vandaag niet zo warm gaat worden.
Eerst naar Franchard Sablons, Brecht wil Jokari eens zien en voelen. Voor mij is dit een haat-liefde verhouding met de boulder. Door de jaren heen zullen het wel 100 pogingen zijn, maar "Jokari droite" (7b/7b+) wil maar niet lukken, soms raak ik met de vingertoppen de kant, andere keren kom ik 10cm te kort, ik heb het gevoel dat de boulder een spelletje speelt met mij. "Jokari" (7a+/7a) (de linkse uitklim) lukt vrij snel voor Brecht, maar in de rechtse moet hij ook passen, net als ik een paar goeie pogingen met de vingers over de rand, maar op een bepaald ogenblik worden de pogingen minder en is het voorbij.
We waren een paar weken al eens een kijkje gaan nemen naar "Aquaplanning" (7b/7c), maar de volledige start van de boulder lag toen nat, laten we zeggen dat het beter was, maar nog steeds niet in die mate dat de start goed klimbaar is, nog maar eens uitstellen.
Brecht heeft er wat last mee, de goeie heel-hook is cruciaal, en die wil eerst maar niet op zijn plaats blijven, maar eenmaal dat er goed in zit werk hij hem toch af.
Ik hou een goed gevoel over aan het weekend, geen pijn meer aan de vingertoppen en een lichaam dat zegt 'go for it", let's say i'm back on track!
Thursday, May 19, 2011
Video Fontainebleau - L'Être Trou
Ti's wat ik noem de nieuwe generatie boulders van fontainebleau, technisch, hard, en een graad die superscherp staat. Vraag het maar eens aan Jan de smit hoe hij zich voelde nadat hij deze geklommen had, ik kan je verzekeren dat hij meer dan opgelucht was. De start naar de mono is al en pasje om U tegen te zeggen, en de mantel daarna is om je helemaal te destabiliseren, letterlijk en figuurlijk. Jan heeft hem 7c gezet, er zijn in ieder geval 7c's in Font die gemakkelijker zijn. Er resten nog een paar maanden om deze te proberen, na de zomer zal die noordkant niet echt populair meer zijn.
L'Être Trou (7b/7b+) Jan de Smit
L'Être Trou (7b/7b+) Jan de Smit
Monday, May 16, 2011
Bleau Avril 2011
Met een paar bekende en minder bekende problemen, nice video!
Bleau Avril 2011 from Bione Happyclimb on Vimeo.
Tripreport Fontainebleau 14/15-05-2011
No pressure.
Mijn vingers en mijn lichaam zegt dat ik beter eens een weekendje zou thuis blijven, maar naar wat goeie raad luisteren heeft nooit mijn sterkste punt geweest, dus spring ik zaterdagochtend maar weer in de wagen en ben ik weg naar het bos, ik wil gewoon wat klimmen.
Zaterdag,
de weersvoorspellingen voor vandaag zijn niet optimaal, en als ik in Fontainebleau aankom heeft het net wat geregend, en dat terwijl ik de ganse weg van een lekkere ochtendzon mocht genieten. We blijven wel optimistisch, want het grijs is lichtgrijs, en het geeft de indruk dat er beterschap in de maak is.
Eerst ga ik wat boulders kuisen, noem het wat voorbereidend werk voor de komende zomer. Een 4 a 5tal 7de graads liggen deels gereed, maar een extra pad en spotter(s) zijn nodig. Intussen breekt de zon door en krijg ik zin om wat te klimmen.
Ik sluit aan bij Nicolae en Lazlo in de Gorge aux Chats, daar heb ik ook nog wel een paar 7de graads te klimmen. Niclolae is er voor "Rubis sur Ongles" (7b+), ik zie hem weer goeie pogingen doen, maar met de volle zon op de boulder komt er waarschijnlijk een halve graad bij, niet voor vandaag dus. Hij heeft L'Angle Ben's" in Isatis net afgewerkt en kan het dus redelijk relativeren. Lazlo maakt van "Variaspal" (7a) een wandeling, maar wil te snel "Sa Palle aux Logis" (7a) ook nog afwerken, het breekt hem zuur op, armen opgepomt, verplichte rust.
Ik heb weer tijd nodig om "L'Étoile de Mer gauche" (7a/7a+) uit te werken, en tegen dat alles goed gaat moet ik de motor wat laten afkoelen, onderarmen opgepompt, schouders willen niet meer mee. Geen goeie boulder om te starten, mijn lichaam was nog niet goed wakker, ....maar nu wel.
Dan maar wat mental coaching voor de anderen in "Opéra Tchéchène" (7a), en ze kunnen het gebruiken, beiden komen ze er een paar keer uit met het hoofd eerst naar beneden, gelukkig ben ik alert bij het spotten. Nicolae werkt hem nog af als een shaker uit de benidorm bastards, zijn matle skills staan ook nog niet op punt, Lazlo heeft genoeg van het kunst en vliegwerk en geeft het op.
De jongens willen wat overhang en ik neem hen mee naar Drei Zinnen. We passeren er alle overhangen met commentaren als "ziet er hard uit, ziet er pijnlijk uit, te veel slopers bij de uitklim, te kleine grepen", maar uiteindelijk kunnen we toch halt houden bij "Ordalie" (7a). Grote, maar geen goeie grepen, enkel bij de uitklim,...ze zien het weer helemaal zitten.
Ik werk hier nog maar een variant af met "Rêveries Solitaires" (7a+), start in Ordalie, uit links na de kant, een paar lekkere harde moves en wat delicaat in de uitklim, mooi.
Van de laatste variant ("Diverticule" 7a/7a+) begrijp ik geen jota, de rest van de bouder lijkt mij een logische lijn, maar ik heb geen flauw idee hoe je rechts van de kant kan starten met een ondergreep.
Nicolae gaat goed in "Ordalie", maar op het moment dat alle bewegingen goed zitten is het vat af, hij hangt als een slappe vod aan de eindbakken en werkt hem niet meer af.
Ik herhaal hem nog eens voor de video, en het geeft een boost hoe gemakkelijk het wel gaat, ik vond het indertijd geen weggever, en nu is het een wandeling, zéér goed voor het moraal.
Bij iedereen is honger het sleutelwoord nu, een pizza op kosten van de jarige, nog eens proficiat "Micky".
Zondag,
ik hoop in Rocher Canon nog wat nieuws kunnen af te werken, maar het word een dag van gidsen. Brecht is er intussen ook bij, na een lange tijd van blessureleed zoekt hij weer naar de beste vorm. We warmen op in het dak van "Lévitation"(7a+), maar voor iedereen is dit te hard (lees: teveel moves) om te starten. "3615 gauche" (7a/7a+) kan ik nog eens herhalen, iets te morfo voor Nicolae en Lazlo, maar Brecht weet hem ook af te werken, vechten tot het einde is de boodschap.
"La Mare droite" (7b) dan, Brecht werkt hem af in een paar pogingen, een boulder op zijn lijf geschreven, mooi. Nicolae zorgt voor nog een project meer, hij faalt hem twee maal aan de top, en dan begint de kracht-uithouding weer wat te sputteren. Even twijfel ik, maar deze wil ik niet herhalen, slecht vallen en zeer nare herinneringen aan het boompje en ik hou me bij wat aanwijzingen.
"Le Bombé assis" is voor iedereen weer wat op het goeie spoor te krijgen, staat nog altijd 7a, maar rond 6c zou wat eerlijker zijn, iedereen klimt hem zonder veel problemen.
Een van mooiste technische boulders daar is toch "Le Chainon Manquant avec arète" (7b), hij blijkt wat morfo of vreemd voor de anderen, maar ik ben blij dat ik hem nog eens herhaal voor de video. Het is waarschijnlijk een van weinige 7b's die ik kan blijven herhalen zonder te falen.
Onze laatste van de dag dan, klassieker der klassiekers in Rocher Canon, "Chasseur de Prises" (7a). Ook deze herhaal ik vrij snel, maar ik moet lang wachten tot er nog een boven staat, Nicolae is er zeer gelukkig mee, en terecht.
Nicolae en Lazlo blijven nog een dag langer, maar Brecht en ik houden het voor bekeken, ik hoop dat ze nog wat jus over hebben voor een derde dag, ik heb mijn twijfels.
Een rustig weekend, zonder druk, zonder de nood om hard te gaan, het moet af en toe kunnen,..........af en toe hé.
Mijn vingers en mijn lichaam zegt dat ik beter eens een weekendje zou thuis blijven, maar naar wat goeie raad luisteren heeft nooit mijn sterkste punt geweest, dus spring ik zaterdagochtend maar weer in de wagen en ben ik weg naar het bos, ik wil gewoon wat klimmen.
Zaterdag,
de weersvoorspellingen voor vandaag zijn niet optimaal, en als ik in Fontainebleau aankom heeft het net wat geregend, en dat terwijl ik de ganse weg van een lekkere ochtendzon mocht genieten. We blijven wel optimistisch, want het grijs is lichtgrijs, en het geeft de indruk dat er beterschap in de maak is.
Eerst ga ik wat boulders kuisen, noem het wat voorbereidend werk voor de komende zomer. Een 4 a 5tal 7de graads liggen deels gereed, maar een extra pad en spotter(s) zijn nodig. Intussen breekt de zon door en krijg ik zin om wat te klimmen.
Ik sluit aan bij Nicolae en Lazlo in de Gorge aux Chats, daar heb ik ook nog wel een paar 7de graads te klimmen. Niclolae is er voor "Rubis sur Ongles" (7b+), ik zie hem weer goeie pogingen doen, maar met de volle zon op de boulder komt er waarschijnlijk een halve graad bij, niet voor vandaag dus. Hij heeft L'Angle Ben's" in Isatis net afgewerkt en kan het dus redelijk relativeren. Lazlo maakt van "Variaspal" (7a) een wandeling, maar wil te snel "Sa Palle aux Logis" (7a) ook nog afwerken, het breekt hem zuur op, armen opgepomt, verplichte rust.
Ik heb weer tijd nodig om "L'Étoile de Mer gauche" (7a/7a+) uit te werken, en tegen dat alles goed gaat moet ik de motor wat laten afkoelen, onderarmen opgepompt, schouders willen niet meer mee. Geen goeie boulder om te starten, mijn lichaam was nog niet goed wakker, ....maar nu wel.
De jongens willen wat overhang en ik neem hen mee naar Drei Zinnen. We passeren er alle overhangen met commentaren als "ziet er hard uit, ziet er pijnlijk uit, te veel slopers bij de uitklim, te kleine grepen", maar uiteindelijk kunnen we toch halt houden bij "Ordalie" (7a). Grote, maar geen goeie grepen, enkel bij de uitklim,...ze zien het weer helemaal zitten.
Ik werk hier nog maar een variant af met "Rêveries Solitaires" (7a+), start in Ordalie, uit links na de kant, een paar lekkere harde moves en wat delicaat in de uitklim, mooi.
Nicolae gaat goed in "Ordalie", maar op het moment dat alle bewegingen goed zitten is het vat af, hij hangt als een slappe vod aan de eindbakken en werkt hem niet meer af.
Bij iedereen is honger het sleutelwoord nu, een pizza op kosten van de jarige, nog eens proficiat "Micky".
Zondag,
ik hoop in Rocher Canon nog wat nieuws kunnen af te werken, maar het word een dag van gidsen. Brecht is er intussen ook bij, na een lange tijd van blessureleed zoekt hij weer naar de beste vorm. We warmen op in het dak van "Lévitation"(7a+), maar voor iedereen is dit te hard (lees: teveel moves) om te starten. "3615 gauche" (7a/7a+) kan ik nog eens herhalen, iets te morfo voor Nicolae en Lazlo, maar Brecht weet hem ook af te werken, vechten tot het einde is de boodschap.
"La Mare droite" (7b) dan, Brecht werkt hem af in een paar pogingen, een boulder op zijn lijf geschreven, mooi. Nicolae zorgt voor nog een project meer, hij faalt hem twee maal aan de top, en dan begint de kracht-uithouding weer wat te sputteren. Even twijfel ik, maar deze wil ik niet herhalen, slecht vallen en zeer nare herinneringen aan het boompje en ik hou me bij wat aanwijzingen.
Een van mooiste technische boulders daar is toch "Le Chainon Manquant avec arète" (7b), hij blijkt wat morfo of vreemd voor de anderen, maar ik ben blij dat ik hem nog eens herhaal voor de video. Het is waarschijnlijk een van weinige 7b's die ik kan blijven herhalen zonder te falen.
Een rustig weekend, zonder druk, zonder de nood om hard te gaan, het moet af en toe kunnen,..........af en toe hé.
Thursday, May 12, 2011
Video Fontainebleau - Bombe du genre pas mal
Ik had deze in mijn eerste poging kunnen hebben had dat greepje niet afgebroken, maar ik moest hem laten liggen wegens een "appelflauwte". Te weinig eten en vooral drinken op een voorjaars zomerdag met temperaturen rond de 30°, het zal mij niet gauw meer overkomen.
Over de boulder dan, het zoeken en vinden koste ons wat moeite, en of het de moeite is om dat hele eind te wandelen om deze te klimmen valt te betwijfelen. Enkel als je in de buurt van "La Nuit" zit kan je er al eens over nadenken. Misschien niet helemaal 7b als je de herhalers mag geloven, enkel aan de uitklim moet je nog wat over hebben, maar om dan met een positieve noot te eindigen, rust en kalmte verzekerd daar.
Bombe du Genre Pas Mal (7b) Steven
Over de boulder dan, het zoeken en vinden koste ons wat moeite, en of het de moeite is om dat hele eind te wandelen om deze te klimmen valt te betwijfelen. Enkel als je in de buurt van "La Nuit" zit kan je er al eens over nadenken. Misschien niet helemaal 7b als je de herhalers mag geloven, enkel aan de uitklim moet je nog wat over hebben, maar om dan met een positieve noot te eindigen, rust en kalmte verzekerd daar.
Bombe du Genre Pas Mal (7b) Steven
Tuesday, May 10, 2011
Video Fontainebleau - Tonnerre de Brest
Wat een mooi puur probleem is dit, hoog, technisch, een beetje kracht nodig in de start, deze heeft alles. De start van de video is mijn eerste poging, en pas toen ik goed wist dat de moeilijkheid op het einde zit werd ik wat nerveus. Gelukkig waren we met drie en voelde ik mij iets zekerder om voluit te gaan. Lekker spannend tot het einde, ik was blij dat ik deze niet moest laten liggen, het is niet de zwaarste daar in Longs vaux, maar zeker één van de mooiste.
Tonnerre de Brest (7b) Benjamin Vervaet
Tonnerre de Brest (7b) Benjamin Vervaet
Fontainebleau bouldering - Tonnerre de Brest (7b) from ivan moreels on Vimeo.
Monday, May 9, 2011
Tripreport Fontainebleau - 07/08-05-2011
PIJN!!
Een van mijn sterke punten (als ik zo bescheiden mag zijn), is het verdragen van pijn aan de vingers, het vel van mijn vingertoppen kan gemakkelijk 2 tot 3 dagen zandsteen verdragen zonder dat ik er last van krijg.
Dit weekend was het net wat anders.
Zaterdag,
onze (Steven en ikzelf) eerste stop is Blomont de Rocher, een mini-gebiedje dat vorig jaar geopend werd met voorlopig een 5 tal 7de graads problemen op een kort licht overhangend wandje. Ik zeg voorlopig want blijkbaar is er iemand nog volop aan het kuisen en openen, het ziet er allemaal veelbelovend uit. We starten met wat een opwarming moet zijn, maar het eerste contact met de rots, een reglette, zoals ik er elke dag een paar tussen de boterham leg als onbijt, is zo pijnlijk dat ik de strappal al moet bovenhalen, nooit eerder meegemaakt.
Dan L'Ârète de Blomont (7a+), misschien methodisch, maar we vinden het niet, toch maar eens de andere proberen.
"Court Métrage debout" (7a), met randjes die ik op andere momenten bakken vind, weer maar die strappal, andere vinger nu, maar er is alweer geen doorkomen aan.
"Le grand Jeu" ,7a+ en zitstart, maar zelfs de staande start valt enorm tegen, ik kan een "WHAT THE FUCK" niet onderdrukken. De overige twee 7de graads zijn varianten, 7b+ en 7c+, en ik zeg nee dank je. Verhuizen, en zo snel mogelijk na die mentale dreun.
We hopen wat schaduw te vinden in L'Éléphant Ouest onder het grote dak met de 101 varianten. Een van de laatst geopende logische lijnen is "Grosminet" (7b), ik heb 5 pogingen nodig, trek op de binnenkant van mijn hand een flapper van formaat, om dan nadien te zien dat ik hem niet correct geklommen heb, nog meer gevloek en allerhande. Er hangt 25 kilo magnesium aan het kleine blokje bij de start, het verandert volgens mij niets aan de graad, maar je mag het dus niet gebruiken. Pijnmodus fase 2.
"La Dernière Chance assis" (7a) is een mooie boeg die je zeker niet mag missen, een harde start gevolgd door een evenwichtsoefening op een mooi vertikale boeg. De start met bidoigts is wat pijnlijk (flapper nummer 2) en zorgt dat de boulder 7a waard is. Pijnmodus fase 3.
"Coup de Soleil" (6c/7a) zal waarschijnlijk in de winter iets minder hard zijn, de sloper op de kant was nu nauwelijks te houden en het aflopende randje op de wand nog minder. Doe daarbij het feit dat hij voor mij goed morfo was en je kan begrijpen dat ik hem 7a waardeer. Mooie boulder, wat slecht vallen en conditieprobleem. Pijnmodus blijft fase 3.
Wil je high-balls klimmen dan ben je daar ook wel op je plaats, "Coeur de Lion" (7a) zal zowat 7m hoog zijn, maar gelukkig zit de crux (op randjes) net na de start en is het einde wat cruisen in de avondzon. Pijnmodus fase 4.
Dan het laatste probleem van de dag met "Comme il vous Plaira" (7a), en ik bereik een alarmfase in de pijnmodus. Ik moet de startgreep als mono nemen omdat al mijn andere vingers dienst weigeren, ik laat mij uit de boulder vallen als ik een (scherpe) bak vast heb net voor de uitklim. Ik ben blij dat ik mezelf niet bezig zie, medelijden of een schop tegen mijn kl*t*n, geen idee wat hier op zijn plaats is.
Als ik nadien zie dat we ook deze verkeerd geklommen hebben begint die dag (na mijn brokken die ik er ooit gemaakt heb) op de zwartste dag uit mijn bouldercarriere te lijken. toch maar eens de mensen van Bleau.Info laten weten dat ook dit een logische variant is die dicht bij de 7de graad zal aanleunen, de boulder klimt dus uit net rechts van de kant, en niet met de grote ondergrepen, we waren in ieder geval weer niet de eerste om de boulder op deze manier te klimmen.
Zondag,
Stanley is nog eens in het land, en hij beslist om samen met ons op te trekken. Long time no see, en het is leuk om nog eens wat gekend volk uit Belgie te zien.
We trekken eerst naar de "Mur de Carriers" en "Rainbow Rocket", ik wil eens de slow-motion functie van mijn videocamera uittesten. Stanley klimt "Voltex" (7b+) en Steven herhaald deze, het blijft een vreemde dyno waarbij de hoogte niet zo een grote rol speelt.
Steven doet nog een paar goeie pogingen om "Rainbow Rocket" (8a) te herhalen, het lukt net niet maar de beelden zijn spectaculair.
Ons eindstation voor het weekend is "Mont Chauvet", met slecht één boulder daar, 7b+ is de minst moeilijke, en zelfs dat blijkt relatief.
Voor "International Power" (7c) wil ik zeker nog eens terug, en dan liefst met een bende gemotiveerde krachtpatsers, zo puur, en zo op kracht, een beauty in zijn eenvoud.
"Trash Vortex" (7b+) is de makkelijkste van de 7 variantes die er op de boulder mogelijk zijn, maar het werk in "International Power" en het uitwerken van "Trash Vortex" zelf kost zo veel kracht dat niemand nog wat over heeft om de boulder af te werken. Zeer mooie projecten voor een volgende passage.
Vingers kapot, een halve kilo vlees achtergelaten, maar met het motto "No Pain no Gain" probeer ik mezelf wat te troosten,........het is een magere troost.
Een van mijn sterke punten (als ik zo bescheiden mag zijn), is het verdragen van pijn aan de vingers, het vel van mijn vingertoppen kan gemakkelijk 2 tot 3 dagen zandsteen verdragen zonder dat ik er last van krijg.
Dit weekend was het net wat anders.
Zaterdag,
onze (Steven en ikzelf) eerste stop is Blomont de Rocher, een mini-gebiedje dat vorig jaar geopend werd met voorlopig een 5 tal 7de graads problemen op een kort licht overhangend wandje. Ik zeg voorlopig want blijkbaar is er iemand nog volop aan het kuisen en openen, het ziet er allemaal veelbelovend uit. We starten met wat een opwarming moet zijn, maar het eerste contact met de rots, een reglette, zoals ik er elke dag een paar tussen de boterham leg als onbijt, is zo pijnlijk dat ik de strappal al moet bovenhalen, nooit eerder meegemaakt.
Dan L'Ârète de Blomont (7a+), misschien methodisch, maar we vinden het niet, toch maar eens de andere proberen.
"Court Métrage debout" (7a), met randjes die ik op andere momenten bakken vind, weer maar die strappal, andere vinger nu, maar er is alweer geen doorkomen aan.
We hopen wat schaduw te vinden in L'Éléphant Ouest onder het grote dak met de 101 varianten. Een van de laatst geopende logische lijnen is "Grosminet" (7b), ik heb 5 pogingen nodig, trek op de binnenkant van mijn hand een flapper van formaat, om dan nadien te zien dat ik hem niet correct geklommen heb, nog meer gevloek en allerhande. Er hangt 25 kilo magnesium aan het kleine blokje bij de start, het verandert volgens mij niets aan de graad, maar je mag het dus niet gebruiken. Pijnmodus fase 2.
"La Dernière Chance assis" (7a) is een mooie boeg die je zeker niet mag missen, een harde start gevolgd door een evenwichtsoefening op een mooi vertikale boeg. De start met bidoigts is wat pijnlijk (flapper nummer 2) en zorgt dat de boulder 7a waard is. Pijnmodus fase 3.
Zondag,
Stanley is nog eens in het land, en hij beslist om samen met ons op te trekken. Long time no see, en het is leuk om nog eens wat gekend volk uit Belgie te zien.
We trekken eerst naar de "Mur de Carriers" en "Rainbow Rocket", ik wil eens de slow-motion functie van mijn videocamera uittesten. Stanley klimt "Voltex" (7b+) en Steven herhaald deze, het blijft een vreemde dyno waarbij de hoogte niet zo een grote rol speelt.
Steven doet nog een paar goeie pogingen om "Rainbow Rocket" (8a) te herhalen, het lukt net niet maar de beelden zijn spectaculair.
Ons eindstation voor het weekend is "Mont Chauvet", met slecht één boulder daar, 7b+ is de minst moeilijke, en zelfs dat blijkt relatief.
Voor "International Power" (7c) wil ik zeker nog eens terug, en dan liefst met een bende gemotiveerde krachtpatsers, zo puur, en zo op kracht, een beauty in zijn eenvoud.
"Trash Vortex" (7b+) is de makkelijkste van de 7 variantes die er op de boulder mogelijk zijn, maar het werk in "International Power" en het uitwerken van "Trash Vortex" zelf kost zo veel kracht dat niemand nog wat over heeft om de boulder af te werken. Zeer mooie projecten voor een volgende passage.
Thursday, May 5, 2011
Video Fontainebleau - Bull Dog assis
Over het correct klimmen van deze boulder ga ik mij niet uitspreken, ik denk wel dat de opener iets anders in gedachten had als ik de conversaties op het forum mag geloven. De definitie is "zonder de grote greep van 11 rood", en wat overblijft is een heel mooie boulder, ergens rond 7b/7b+. Een klein beetje morfologisch voordeel voor de groten omdat je iets sneller onder spanning komt met die ondergrepen, maar de "medium sized" zullen er evenveel plezier aan beleven.
Bull Dog assis (7b+)
Bull Dog assis (7b+)
Monday, May 2, 2011
Video Fontainebleau - La Boullasse
Ti's me wel wat, die nieuwe generatie jonge klimmers, de 7c's en 8a's worden je rond de oren gekletst alsof het niets is. En dan moet je bij de volgende video die je post meegeven dat je voor die boulder een paar sessies nodig had, "moeilijk" of "zwaar" is dan heel relatief. Als je een 7a a vue klimt is het een goed doenbare, als je er 10 pogingen voor nodig hebt is het een zware, maar toch blijft het 7a. Voor 7c dan hetzelfde, klim ik hem in een handvol pogingen of klim ik hem nooit, het blijft steeds hetzelfde niveau. Leven en klimmen voor de graad, best wel een grappige bedoening als je er even bij stil staat.
Dat terzijde, voor deze had ik dus een paar sessies nodig, vooral om de boulder te begrijpen. Nu heb ik het gevoel dat ik hem 10 maal na elkaar kan klimmen zonder te falen. 7a+ vooral omdat hij "moeilijk" is, maar "zwaar" zou ik hem niet durven noemen. Alles draait rond beweging, en niet rond kracht, ik begin deze boulders steeds beter te begrijpen, een van de weinige voordelen van ouder worden.
4 ****, een aanrader uit Restant du Long Rocher.
La Boullasse (7a+)
Dat terzijde, voor deze had ik dus een paar sessies nodig, vooral om de boulder te begrijpen. Nu heb ik het gevoel dat ik hem 10 maal na elkaar kan klimmen zonder te falen. 7a+ vooral omdat hij "moeilijk" is, maar "zwaar" zou ik hem niet durven noemen. Alles draait rond beweging, en niet rond kracht, ik begin deze boulders steeds beter te begrijpen, een van de weinige voordelen van ouder worden.
4 ****, een aanrader uit Restant du Long Rocher.
La Boullasse (7a+)
Sunday, May 1, 2011
April Dose of Font
Altijd goed voor wat vermaak, de nieuwe Dose van Neil Hart.
Time for another dose of font, April has been kind, with nice summer lie days, but also a lot of humidity, but out early enough in the morning is fine, Its also time to say goodbye to Daniel for another year, but mike has just arrived so maybe a few project jumps will go down in the next months dose.
Also got to say a big thanks to the blind men who made the intro, it was so funny watching them for hours on end and they didn’t even know that we filmed them :)
Routes are:
Montée Divine 6c+ (7a)
magma 7a
Bombe X 7b
Dix sur Dix 7b
when pigs fly 7a
L'Étrave 7b+
Multipass 7b
Barricades 7a
Le Jardin d'Ulysse 7b+
palpitations 7c
De Fil en Aiguille 6c (6c+)
Dévers et des Pas Durs debout 7a
Super Bouffon assis 7c (7b+)
Climbers:
Neil Hart
Daniel Olausson
Mike (the bear) mullins
gege moffat
Music:
The Script / dead man walking
The Naked and the Famous / Girls like you
Enjoy........................
April Dose of Font 2011 from neil hart on Vimeo.
Time for another dose of font, April has been kind, with nice summer lie days, but also a lot of humidity, but out early enough in the morning is fine, Its also time to say goodbye to Daniel for another year, but mike has just arrived so maybe a few project jumps will go down in the next months dose.
Also got to say a big thanks to the blind men who made the intro, it was so funny watching them for hours on end and they didn’t even know that we filmed them :)
Routes are:
Montée Divine 6c+ (7a)
magma 7a
Bombe X 7b
Dix sur Dix 7b
when pigs fly 7a
L'Étrave 7b+
Multipass 7b
Barricades 7a
Le Jardin d'Ulysse 7b+
palpitations 7c
De Fil en Aiguille 6c (6c+)
Dévers et des Pas Durs debout 7a
Super Bouffon assis 7c (7b+)
Climbers:
Neil Hart
Daniel Olausson
Mike (the bear) mullins
gege moffat
Music:
The Script / dead man walking
The Naked and the Famous / Girls like you
Enjoy........................
Subscribe to:
Posts (Atom)
