Er zijn zo van die boulders waar je voor komt te staan en die je gewoon moet en wil klimmen. Dit is er ook zo een, je ziet het mooie van de bewegingen nog voor je de klimschoenen aan hebt. Net hoog genoeg om niet af te schrikken maar toch genoeg emoties los te maken. En daarbij nog het feit dat de zitstart de graad van de boulder bepaalt, de rest is een wandeling om te genieten.
Nog terzijde, in het begin van de video zie je mij de boulder falen als ik de rand al beet heb, maar ik kan jullie verzekeren dat in normale omstandigheden de moeilijkheid daar voorbij is. De reden voor het falen......teveel stuifmeel boven op de boulder, het was alsof er iemand een stuk zeep achtergelaten had. Eerlijk gezegd, nooit meegemaakt in mij toch al lange boulder-carrière.
La Dernière Chance assis (7a)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment