Tripreport 26/37-03-2011

Kracht versus mentaal.

Kort verslagje van een zomers weekend.
Zaterdag,
De eerste echte warmte van het jaar, en onze (Liesbet en mezelf) eerste stop word Gorges aux Houx, tijd om met een paar lenteprojecten kennis te maken. Het is warm, maar de rots voelt goed aan, ik durf bijna te zeggen goede condities. Wat opwarmen aan wat gemakkelijke boulders en dan naar "Écaille de Lune" (7c/7b+) aan het einde van het gebied. Terwijl ik de boulder uitwerkt topt Liesbet "Mille-Pattes" (7a), zeer sterk zo kort na haar zware blessure.

Voor Écaille de Lune moet ik nog eens terug, deze afwerken in één sessie zit er niet in.

Op de terugweg een korte stop aan "Titanique" (7b+), een uitzonderlijk mooie boeg. Deze heeft nog geen handvol herhalers en mijn pogingen vertellen mij waarom. Met de eerste zonnewarmte recht op de boulder moet ik na een drietal pogingen al een evaluatie maken van het resterende vel op mijn vingertoppen, stoppen of gedaan voor de rest van het weekend.

Foto@Bleau.info

De overkant van de weg dan naar Franchard Ermitage, ik wil mijn dag eindigen met nog een paar rustige 7de graads. Maar de boulders aan de noordzijde ("LÉclume" en "Mort á Crédit") hebben deze winter blijkbaar nog niet teveel zon gezien, ze zien er allemaal nogal groen uit. En als het dan nog wat begint te regenen is het er helemaal hopeloos.
Nog tijd voor een laatste keer te verhuizen, de overkant de heuvel op naar het hoofgebied. "Le Toit" (7a+) blijkt voor Liesbet nog wat vroeg te zijn, ondanks de vochtige grepen aan de uitklim kan ik hem vrij snel afwerken.
Parking Isatis lijkt nog eens op Camping Isatis, ik heb het liever wat rustig maar als er nog wat bekend volk bijkomt word het nog best gezellig.
Zondag,
het heeft s'avonds nog wat geregend, het is grijs en af en toe vliegt er wat nattigheid, Rocher Fin lijkt op dat moment geen slechte optie. Maar eens we er zijn breekt de zon terug door en besf ik dat het moeilijk word hier nog iets van mijn lijstje af te werken.
Eerst wat klooien in "Minotaure" (7b+), recht in de zon en ik hou de slopergreepjes met moeite vast, dan in "Le Parfum des Couleurs" (7c), prachtige overhang, maar met één pad én op mijn eentje krijg ik maar niet de drive te pakken. Ik begin er mij al bij neer te leggen dat het de rest van de dag chillen word.
Wat eten, wat spelen, terug wat opgeladen en ik begin dan maar aan "Bull Dog assis" (7b+). Ik deed de staande start al een tijdje geleden en kon de zitstart dan net niet afwerken. Ik spendeer een half uur om de staande start weer onder de knie te krijgen, maar het voelt hopeloos aan. Tot er een paar jongens wat morele steun komen betuigen en alles plots veel beter begint te lopen. Na een paar pogingen klim ik de staande start en nog een paar pogingen later is de zitstart ook een feit.

Ik begon al te twijfelen of de kracht er eigenlijk wel was, maar blijkbaar heb ik de laatste tijd iets meer nodig om de mentale ingesteldheid mee te krijgen. Ik voel met ouder te worden (onbewust) de drang om iets te bewijzen, waarschijnlijk iets in de zin van "deze oude zak geeft zich nog niet gewonnen".