Tripreport Fontainebleau 19-20/03/2011

Projects "on hold".
Zaterdagochtend,
geen projecten, da's de afspraak die we maken als we (Steven en ik) onderweg zijn, geen druk, gewoon klimmen en liefst zoveel mogelijk, het word een volumetraining.
We starten in Cuvier Ouest, er zijn daar een 25tal nieuwe 7de graads geopend die ik wel eens wil bekijken en voelen. Een veel te korte opwarming in een blauwe bis en we zijn vertrokken.

"Évolution" (7a) krijgt 3 sterren, maar het mogen er ook 4 zijn, voor mij voelt deze aan als een dikke 7a, Steven heeft er wat minder last in want hij klimt hem nog eens voor de video.

"L'Ouvreur Propose (6c/7a) en "L'Ouvreur Propose droite (6c/7a) vinden we allebei meer 6c dan 7a, niets speciaal.

"À nos 33 Amis Chiliens" (6c+/7a), best niet alleen gaan proberen en de uitklim falen of je ligt 10 meter lager in het bos. Deze klimt veel mooier dan dat hij er uit ziet en voelt meer 7a dan 6c+ aan.

Als ik "dyno" bij de beschrijving zie staan zakt de moed mij meestal in de schoenen, maar met "L'Immortel" (7a+/7b) krijg je geen doordeweekse dyno. Het is een heel vreemde sprong die je moet maken, zo vreemd zelfs dat Steven hem moet laten liggen, ik kan je verzekeren dat dit meestal omgekeerd is.

 Dan wat trek en sleur werk met "Comme un Petit Animal" (7b+). De naam zegt alles, bourriner comme un animal, perfect mijn stijl. Ik heb er niet teveel last mee, Steven heeft hier zijn lengte tegen en moet er heel wat moeite voor doen. Geklommen zonder fouten nog ongeveer 7b.

 Veel slopers bij de nieuwe boulders en vervelende mantels als gevolg, alsook in "La Mue" (7a/7a+) en "La Mue Fine" (6c/7a). Als je de techniek wat onder de knie hebt zullen ze beiden wat gemakkelijker aanvoelen. De zitstart van "La Mue" gaat naar (7b/7b+), maar een half graadje zwaarder had genoeg geweest.
In "La Mue Fine" (6c/7a) is het al helemaal de mantel die de moeilijkheid bepaalt, hiel naast je handen en sleuren maar.

 Een van de mooie (maar vreemde) overhangende boulders is "Le Toit du Gollum" (6c/7a). Geen idee of we deze correct geklommen hebben, hard genoeg voor 6c, zeker niet voor 7a (of ze houden rekening met de morfo-factor)

 "La Grotte Geneviève" (7a) is dan vooral morfo, voor mij begon het als 7a aan te voelen, voor Steven al helemaal niet. Prachtige overhang, met misschien nog een loeihard project in spé.
We eindigen met een van de mooiste blokken van de nieuwe, "Les Cavaliers de L'apocalypse" (7a) en "Démoniaque" (7a/7b), een zeer mooie overhangende plaat. Zitstart aan de kant en uit aan de top zijnde Les Cavaliers de L'apocalypse, moeilijker dan dat het eruit ziet.

 En Démoniaque in het midden van de plaat zonder de kant, de zitstart is 7c en die wil ik een volgende keer zeker eens proberen.
Zondag,
We gaan op hetzelfde elan voort en trekken naar Restant de Long Rocher waar een paar Belgische vrienden vorig jaar een paar boulders openden. Twee nieuwe op het blok met "Papillon", "La Pirouette" (6c/7a) en "The Fire King" (7a) en twee nieuwe op de kleine overhang er net achter.
We warmen wat op in "Le Papillon" en starten met "The Fire King" (7a), waar enkel de eerste pas wat in de richting 7a gaat, de uitklim gaat iets te vlot, net geen 7a naar ons gevoel.

 "La Pirouette" (6c/7a) start links aan het blok en maakt een korte traverse op de rand, in de zomer voelt hij waarschijnlijk meer 7a dan 6c aan, nu was het omgekeerd.

 In de kleine overhang er net achter was er wat meer werk, de beruchte pockets van Restant de Long Rocher in een overhang maken alles direct vrij stevig.
"La Boule d'Épaule" (7a), start onder het dak met links in een pocket en rechts op een zijgreepje, bij die eerste kruispas naar een goeie pocket moet je direct al eens diep inademen, de rest is wat trek en sleurwerk.
De grepen zijn nogal breekbaar (dat hebben we een paar keer ondervonden), en de graad was vrij correct.
De mooiste van de vier dan met "U751" (7b), zelfde start als La Boule d'Épaule maar rechts uit op de kleine boeg, ik vond hem mooi, technisch en hard. Enkel voor de pocket-liefhebbers, Steven was niet zo'n fan, veel te kleine pockets voor veel te dikke vingers.

Op de terugweg naar het hoofdgebied pakken we de naamloze 7a nog mee in het dak met "Vigipirate", alweer pockets dichttrekken (en dichthouden), da's indoor klimmen met outdoor grepen, mooi.

In het hoofgebied hebben we nog wat werk met "Le Clems" (7a), het zien er allemaal bakken uit, tot je op de kant hangt, slopy topout en wat ongemakkelijk vallen, niet echt mijn ding meer. De mono die je nodig hebt halfweg is er voor Steven teveel aan, hij laat er bijna zijn vinger achterwege.

 "Gymnastique aux Agrès" klimmen we helemaal verkeerd, ik had zo al een voorgevoel, maar als ik de video zie van hoe het eigenlijk moet zal ik er toch niet voor terug gaan. Ik dacht dat ik de beste randjes gevoeld had, maar blijkbaar zouden er daar nog een paar meer moeten zijn die je nodig hebt.
De laatste word "La Boulasse" (7a+), Steven deed deze al bij een vorige passage maar voor mij is het de derde keer al dat ik er voor sta en deze keer moet hij er aan. Het duurt weer wat eer ik de goeie methode onder de knie heb, maar wanneer ik zeg dat het mijn laatste poging is is het ook de goeie poging.

Op de terugweg voel ik mij moe maar niet kapot, het is de laatste weekends al anders geweest.