BK 2010

Mening,
Een paar weken geleden waren we met een paar vrienden nog aan't palaveren over de BK wedstrijden, meer bepaald over de organisatie. De laatste keer dat ik zo'n wedstrijd meemaakte moet al een paar jaar geleden geweest zijn, en toen had ik al een gevoel van "Dit hoeft niet meer". Zo'n wedstrijd druist in tegen alle gevoel van klimmer zijn, de hokjes-mentaliteit, de do's en don't regeltjes om horendol van te komen, een bende wannabe's die nog geen echte boulder van dichtbij gezien heeft die je gaat zeggen of je de greep vast had of niet, yeah right.
Al jaren zie je dezelfde clowns gewichtig met hun armen zwaaien, ze noemen zichzelf bestuur, organisatie, mislukte klimmers wiens enig doel is het leven van de klimmers zo onaangenaam mogelijk te maken. En het zijn niet alleen de klimmers wiens leven zuur gemaakt word, maar ook de uitbaters van klimzalen, de routebouwers en iedereen die al het werk en voorbereiding van zo'n wedstrijd op zich neemt is het mikpunt van hun haantjesgedrag. Geen enkele uitbater die mij recht in de ogen kan zeggen dat hij die mannen graag ziet komen, of een uitspraak van een van de bazen "Die pippo's hebben geen verstand van boulderen".
Waarom zou je als klimmer deze vernedering dan nog ondergaan?, ...voor de titel, voor het geld. Een jaar lang in die kampioenentrui en massa's geld opstrijken enkel om aan de start te komen, of haal ik hier twee sporten door elkaar. Of je had die dag niets beter te doen, en het is misschien wel een goeie trainingssessie, ik kan het echt moeilijk plaatsen.

Zelfs al ben ik nooit zo'n competitieliefhebber geweest (in't klimmen dan), geef mij toch maar de open wedstrijden, een bende klimgekken (of gekkinnen) die zich uitleeft op een (vaak) te groot aantal boulders met meestal heroïsche strijd tot gevolg. Vrienden en tegenstanders die elkaar aanmoedigen, helpen, bovenschreeuwen, zoals ik het buiten ook graag zie.
Ti's maar een mening hé.

Dat gezegd zijnde,
Proficiat Yannick, well done my friend!!