Tripreport 31/07-01/08-2010

Badkamergevoel
Zaterdag,
9u30 afspraak in Kortrijk, en van het voorspelde zwarte weekend is niets te merken, het is zelfs lang geleden dat het nog zo rustig was op de weg naar Fontainebleau. Rond 11 uur zijn we ter plaatse, Coquibus Auvergne is de eerste halte. Een beetje spijtig dat zo'n mooi gebied, met toch wel een paar zeer mooie boulders in de vergetelheid geraakt. Sommige exits kunnen terug een harde borstel gebruiken zoals ook "Max et Laisse faire Ailleurs" (7a+/7b), de uitklim van een dak waarbij de "totale" nog steeds een project is. De start is wat moeizaam, de bewegingen wat heftig, maar het gevoel is toch wat beter dan 2 weken terug. Na wat geknoei met een verkeerde methode toppen we deze beiden. We krijgen intussen een goeie portie niet voorspelde regen die in combinatie met de warmte er een lekker plakkerige boel van maakt, het beetje wind dat er nadien waait lijkt uit een openstaande saunadeur te komen. Naar "Little Cobra", een boulder die ik een paar jaar geleden al deed, er zijn intussen een paar variantes geopend die ik wel eens wou zien. De start links op de kant en uit in Little Cobra, "Little Crotale" (7a+) geeft mij iets teveel problemen (de souplesse laat het afweten), maar Steven gaat er soepel door. 'Crotale" (7a+/7b), dezelfde start maar uit in King Cobra werken we beiden af, alhoewel het bij Steven terug iets soepeler gaat dan bij mij. De slopers in die warmte met die hoge heel-hooks zullen er wel een stuk met te maken hebben. "Déver'Grand-Soir" (7a+) deed ik ook al een vorige keer, Steven wil die graag meepakken en doet het ook. De start met de mono blijft een pijnlijke zaak, met de slopers op die kant heeft hij minder problemen. De mooiste boulder van het gebied had ik een vorige keer (moeten) laten liggen, die wou ik wel graag nog eens proberen. "Compression Ministérielle" (7a+) is een 5m hoge boeg, waarvan de eerste 2m een loeiharde (voor mij toch) compressie-passage, de rest van de boulder moet je gewoon rustig blijven, (wat me matig lukt), maar ik ben blij dat ik deze kan toppen. Een 4 a 5 sterren boulder, zeker een van de mooiste in dat niveau. Het is intussen 6 uur, dat geeft ons nog wat tijd om in Isatis onze gekuiste boulders van 2 weken terug te gaan openen. Een op de drie blijkt de moeite, rond 6c/7a, de andere ondanks de paar uur kuiswerk laten we voor wat het is, you can't win them all. De naam van de nieuwe boulder ligt nog in beraad, waarschijnlijk deze week meer info en videomateriaal.
Naar Fontainebleau, Il Primo Bacio en zijn lekkere pizza's, en niet te vergeten de altijd vriendelijke dames die ons bedienen. Dat we er nog een groepje bekenden tegen het lijf lopen is een mooie afsluiter van de avond, Yannick zei het al, veel mooier kan het niet worden. Dat het om 11 uur s'avonds nog altijd 28°(ACHTENTWINTIG GRADEN)  is laten we even buiten beschouwing, we hoeven dan toch geen donsjas mee te zeulen.
Zondag,
het is wat koeler, en de grijze lucht laat ons het slechtste verwachten, maar het is (en blijft) droog. Naar Coquibus Longs Vaux, de eerste boulders die er rechts op de heuvel liggen zijn al een tijdje uit de gratie van de klimmers geraakt, na dit weekend naar ons gevoel geheel ten onrechte. De mooie dakboulder blijkt een paar pareltjes te herbergen. "Le Diktak du Hamac" (7a+), start onder het dak met (heel) grote grepen, een tricky uitklim, en een paar bewegingen voor in de klimcatalogus. We toppen hem beiden alhoewel het er even niet goed uit zag voor Steven, we gebruiken de woorden "dom" en "lomp" vrij vaak die dag. "Jour de Mouillard " (7b) heeft dezelfde start maar gaat links uit, terug een paar heerlijke moves met voor mij althans een hard einde, hier was Steven dan weer wat in het voordeel. Het vervolg van de dag word er een van uitpakken, proberen, en terug inpakken met achtereenvolgens "Tension Inversée" (7a), vreemd, hard en vuil, de naamloze kant (7a) boven Phobos Moon, (als iemand ons kan vertellen hoe deze gaat?). De zoektocht en het niet vinden van "Imbibé" (7b) in Coquibus Guichet, en als slot het verkeerd klimmen van "Il" (7b/7b+) in Rocher Canon, alhoewel we bij die laatste toch al een voorgevoel hadden.
De terugweg verloopt terug vlekkeloos, alhoewel ik er maar de helft van gezien heb, de andere helft waren mijn ogen dicht, geen idee hoe dat kwam, ik had mij nochtans voorgenomen om ze open te houden.