Zaterdagochtend,
8u30 en Steven pikt mij op in Kortrijk en ik heb al 2 maal in de file gestaan. En spijtig genoeg word het er niet beter op, onderweg nog een paar keer aanschuiven dat we ongeveer 1u30 langer op weg zijn, volgens de kenners is dit nog maar het begin van de verkeersellende, dat belooft dus voor de komende weekends. Onderweg ook nog het verwachte onweer en we arriveren in Font met de hoop dat we alle ellende nu wel gehad hebben.
We beslissen eerst naar onze eigen "secret spot" te gaan om er de boulders te kuisen die we er bij ons vorig bezoek op het oog hadden. Alles is nog goed nat, met het voordeel dat ze zich gemakkelijk laten ontdoen van alle mos. Na een 3tal uur van kuiswerk mogen terecht zeggen dat dit "beauty's" zijn, enkel nog afwachten wat de graad zal zijn, we hopen toch op een paar 7de graads. Ze zijn bijna zo goed als droog als we de eerste pogingen doen, en op het eerste blok blijkt enkel de mooiste lijn ook de verwachte graad te geven.
"Double Trouble" zal ongeveer 7a+, misschien 7b
Op het 2de blok (een prachtig overhangende dolmen) blijkt de meest voor de hand liggende lijn de moeilijkste te zijn, ongeveer 6c, de meer spectaculaire lijnen zijn mooi, maar midden of eind de 6de graad.
"Chapeau Renard"
We steken nog wat (teveel) kuiswerk en pogingen in een 3de boulder, maar deze geeft niet het gewenste resultaat, .....abort, abort, het begint donker te worden
T's 10 uur s'avonds intussen, en nog steeds 21° wanneer we in de wagen stappen, 2 uur later na een moeizame zoektocht om nog iets te eten te vinden is het nog altijd 21°, plakkerig warm zeggen ze hier in de streek.
Zondag,
blue sky, we hebben een vermoeden dat het warm gaat worden. We keren nog eens terug naar die andere sectret spot (die van het fimpje). Het is niet direct onze beste beslissing van de dag, zuidelijk gericht met gelukkig een paar serieuze overhangen. Steven doet het EXTREMELY morfo "La Chose", voorgestelde graad 7b/6c, en we begrijpen waarom. Hij maakt de moeilijkste pas zo goed als statisch waar ik een dyno moet forceren naar een messcherpe greep. Er komen hele stukken vel van mijn vingers en ben verplicht mijn pogingen te staken. De enige koele plek van het gebied is het dak met Ironman (7a+/7b)(het laatste probleem uit het filmpje). Zeer mooie boulder die we elk op een heel verschillende manier toppen. Het is intussen weer zeer warm geworden, en het werken in de boulders is een marteling voor de handen en voeten. Rond 3 uur maken we een eind aan ons geknoei, geen progressie meer, en teveel pijn aan de vingers. Terug aan de wagen geeft de thermometer 27° in de schaduw, ze zeggen dat oudere mensen geen inspanningen mogen leveren in die warmte,...ik voel mij ineens een "oudere mens".
No comments:
Post a Comment