Tripreport 17/18-07-2010

PIJN!!!
Kort verslagje van een kort weekend;
Zaterdag,
Rond 12uur staan we op de parking van La Roche qui Tourne, geen file deze keer, we hebben geluk gehad. Het weer laat zich ook van zijn beste kant zien, niet te warm, af en toe een wolkje, bijna ideaal zomers klimweer. We starten in "Coquillard", (7a+), na 20 pogingen beseffen we dat dit niet echt de ideale boulder was om te starten. Het kost mij al een stevige "cartouche" om deze te kunnen toppen, de dag is net begonnen. Dan naar "Indigent Bomber" (6c+/7a), die ik vrij vlug top. Steven heeft er wat meer problemen mee, weer 20 pogingen die zich de rest van het weekend gaan laten voelen. In "L'Ambarras de Choir" (7a) is het weer aan mij, alweer 20 (of meer) pogingen op messcherpe randjes, en deze keer zonder succes. Steven heeft er ietsje morfologisch voordeel en topt hem wel, het doet pijn, letterlijk en figuurlijk. "Le Mur de limitations" (7a/7a+) laten we allebei liggen, mijn nieuwe schoenen beginnen nu ook hun tol te eisen, en de vingertoppen zijn aan het protesteren. "Coquet-Cul" (7a) is het laatste wapenfeit, hij voelt aan als 7b, maar dat ligt meer aan mij dan aan de boulder.
Zondag,
Alles doet pijn, en ik weet hoe het komt,.. het is een magere troost. We trekken naar Franchard Sablons, naar "Hippocampus" (7a), de boulder die Neil een paar weken geleden opende. De 6c versie doe ik in de eerste poging, maar voor de 7a moet ik nog eens terug. Het word eentonig om te herhalen, maar alweer veel (te veel) pogingen en zonder succes. Gelukkig werkt Steven hem nog af, dat al het harde werk toch nog voor iets goed was. De rest van de dag word een lijdensweg, bij http.bloc herkuisen we een paar mooie problemen, maar mijn nieuwe schoenen krijg ik op een bepaald moment niet meer aan mijn voeten, voor mij is het gedaan. Steven is solidair en we trekken naar het einde van Franchard Isatis om nog een boulder of drie te kuisen, ze liggen klaar voor een volgende keer.
Misschien waren het allemaal atypische problemen, die er niet zwaar uitzien, maar waar je zo hard op je bek kan gaan,...ik weet het niet. Feit is dat ik mij niet slecht of zwak voelde, maar dat het weekend rommelig en verschrikkelijk pijnlijk was.
Better next time!