Tripreport Fontainebleau 23/24/25-04-2011

Zaterdag,
voor de middag staan we (Steven en ik) op de parking Isatis, het is Paasweekend en het is er aan te zien, zéér druk. We parkeren in de schaduw en het voelt (voorlopig) nog lekker fris aan, ik twijfel zelfs nog even om een trui aan te houden maar laat deze toch maar in de auto. Een goed idee blijkt als we een half uurtje later onze eerste boulder aan het uitwerken zijn, het is zomer.
De eerste boulders van de dag zijn de nieuwe van Hautes-Plaines, nou ja nieuw, vorig jaar geopend door Marc Lehner, maar op de noordkant boven Deux Faux Plis en dus vaak niet in conditie. Toen we er een eerste keer waren lag alles er nat bij, nu is het er ideaal. We starten in "Kamasuska" (6c/7a), mooie overhang, iets te goeie grepen, iets te gemakkelijke mantel, geen 7a, dikke 6c, maar leuke boulder en we zijn opgewarmd.

Dan "Doc' Jul Ya" (7a+), een dyno voor kamikazes, als je mist kan je kiezen tussen de boom, een paar stenen of een paar meter lager het bos in. Van 6b tot maximum 7a, voor Steven geen dyno, voor mij een halve, maar falen zal pijnlijk zijn.

De mooiste is toch "Yodakov" (7b), mooie bewegingen, een zeer spannende mantel op hoogte die wat emoties geeft bij het falen, zeer mooi. 7b is misschien ook wat teveel van het goede, 7a/7a+, naargelang de lengte van de klimmer.

We hadden bij ons vorige bezoek al gezien dat een directe op dit blok ook mogelijk is, Steven heeft er niet teveel moeite mee, (een beetje morfologisch voordeel), maar ik moet al eens serieus doortrekken om bij de kant te komen. In de veronderstelling dat dit nog niet geopend was "Yodakov direct" (7a/7a+), ietwat morfo dus.

Net achter deze boulder heb je ook nog "Gramaëlov" (7a), een type Neverland-boulder met betere grepen. 7a blijkt alweer nogal hoog gegrepen, ik zet hem 6c+ voor het "bourinage" gehalte, maar dat zal dan ook het maximum zijn, klimtechnisch en visueel de minste van deze groep.

De heuvel op, en langs de GR tot in Sablons voor "Jette à la Rue" (6c+/7a), een zeer vreemde dyno. De hoogte is zeker geen probleem, het is gewoon de manier waarop je je lichaam naar boven moet krijgen dat deze moeilijk maakt. Ik heb het vrij snel beet, maar Steven heeft nu allesbehalve voordeel met zijn lange armen en benen, pas als hij hem topt vind hij hem niet zo moeilijk. Ik hou het toch op 7a, en de meesten zullen er wel in volgen.

Tijd om nog een paar obscure gebieden met eerst Rocher de la Vallée Ronde. Slechts vijf 7de graads hier, waarvan twee straights, een 2tal jaar geleden geopend en tegen volgend jaar niets meer van terug te vinden. We hadden nu al een stevige borstel nodig om de grepen terug zichtbaar te krijgen.
"L'Abribus" (7a) is een boulder waar we beiden serieus in spartelen, de grepen zijn niet slecht maar staan allemaal nogal verkeerd. In een bekend gebied zou deze populair zijn, ondanks de nogal povere setting en het terugkerende mos vind ik hem best mooi.

Een paar meter naar links heb je "Coup de Feu" (7a/7a+) en deze is er nog slechter aan toe, enkel nog een paar vage mosvrije plekken herinneren aan een boulder. Misschien hebben we hier en daar nog een paar grepen vergeten terug vrij te maken, maar deze is hard,..zeer hard. Steven geeft het op een bepaald moment op, maar ik raak lichtjes geobsedeerd door het allemaal "net niet". In mijn ultieme laatste poging werk ik hem uiteindelijk af, voor mij is dit 7b, tot de volgende moedigen er aan andere waardering aan geven.
Laatste stop van de (lange) dag is Rocher du Télégraphe, één 7de graads daar, "Coup de Tonnerre" (7a/7a+) die we zonder topo moeten vinden, met enkel de foto die ik er ooit van gezien heb als referentie. We zijn al wat moe en dan nog een pokke-eind naar de boulders, om daar zowat een uur te zoeken, om dan een boulder te vinden en te klimmen waarvan we beiden voelen dat het de juiste niet is, en dan als we beslissen terug te keren de boulder te vinden op de terugweg, je zou van minder staan vloeken. Het begint intussen al wat te schemeren in het dichte bos daar, het moet dus snel gaan als we de boulder nog willen afwerken. Staande start is 7a/6c en deze gaat vrij snel, twee mogelijk startposities maar de start en mantel op de slopers vind ik mooi en niet zo hard. De zitstart is van en ander kaliber, mega-bakken om te starten, maar om in de staande start te geraken en dan nog te mantelen valt hard tegen. Ik werk hem nog af, maar bij Steven is het beste er af, hij moet deze laten liggen.

Het word donker en de eerste onweerswolken worden zichtbaar, we raken nog aan de wagen, maar als we in Milly aankomen krijgen we een hevig onweer te verwerken, het is eind April maar het lijkt wel eind Juli.

Zondag,
Nicolae is erbij gekomen, en met drie kunnen we het iets rustiger aan doen. De eerste boulder van de dag word "Aqua-Planning" (7b/7c) in Rocher de la Combe , of zou het moeten worden. Een groot dak dat slechts een paar weken per jaar droog is, en zelfs nu, na een paar weken zonder regen nog niet te klimmen valt. Ik ga er deze zomer toch nog eens voor terug.
We zitten er dichtbij Gorges du Houx, en iedereen heeft er blijkbaar nog wel wat te doen, verhuizen dus. Nicolae wil eerst "Gargantoit" (7a+/7a) afwerken, steven en ik assisteren en werken in de zitstart. Eerst klim ik de staande start nog eens, ik wil wat zelfvertrouwen als ik met de zitstart daar kom. Ti's wat zoeken in de "sequence", maar de zitstart volgt eigenlijk vrij vlot, mijn dag kan al niet meer stuk. Een paar pogingen later werkt Nicolae de staande start af, ook hij heeft zijn klassieker beet. Enkel Steven geraakt niet echt op dreef, "no crushing mode today" is zijn antwoord.
Dan nog maar eens naar "Ecaille de Lune" (7b+/7c), en terwijl Nicolae en steven "Mille-Pattes" (7a) afwerken blijkt Ecaille de Lune nog maar eens te zwaar. De pogingen zijn zelfs nog slechter dan bij mijn vorige passage, misschien moet ik hier toch maar een kruis over maken.
Een ander project dan, "Titanique" (7b+), maar zelfs met een ondersteunde Belgische delegatie die we er tegen het lijf lopen lukt deze ook voor geen meter. Vijf pogingen, naar de vingers staan kijken en de crashpads terug dichtplooien, deze gaat er nog aan, maar niet met 30°.

Een ander gebied dan maar, Marion des Roches, Nicolae wil graag nog een 7b klassieker aan zijn palmares toevoegen, en "Pierrot" (7b) staat op zijn verlanglijstje. Ik klom Pierrot al een paar jaar geleden en terwijl Steven en Nicolae in Pierrot werken top ik nog "La Fissure de Mise en Boîte assis (7a/7a+) en Mise en Boîte assis" (7a+/7b), twee lekkere trek en sleur-boulders. Helaas zal Pierrot voor hen voor een volgende sessie zijn, na het nodige puzzelwerk is het beste er af.
Ik wil nog een boulder zien en liefst klimmen vandaag, "Natacha" (7a+), een van de laatst geopende daar. Het ziet er moeilijk uit, maar voor Steven en mij gaat hij zeer vlot, Nicolae zijn bisceps willen niet echt meer mee, hij moet passen. Op Bleau.Info krijgt hij één 7b waardering, en ik begrijp ze niet echt, ik hou het op een kleine 7a.

Maandag,
we worden wat moe, dag drie en meer moet het niet worden. We kiezen voor Videlles l'Abbatoir, het zomergebied bij uitstek. De boulders vinden en identificeren blijkt al niet te simpel, en bij de eerste die we klimmen gaan we de mist in. We klimmen de staande start van "La haut du Pavé bas" 7a+/7b lage start, 6b+ staande start (weet ik nu), we hadden allemaal al een gevoel dat dit veel te vlot ging, volgende keer dus wat lager starten.

Bij "Gaspard le Lézard" (7a+) duurt het veel te lang eer we eindelijk de methode gevonden hebben, het beste gaat er nu bij alledrie zeer snel af en we moeten hem laten liggen, een om te onthouden voor de volgende keer.

We kunnen onze dag toch nog mooi afsluiten met "Tip Top Hit" (7a), een tip top klasseprobleem net in het begin van het gebied. 4 a 5 sterren waard, in een klassiek gebied zou deze 100 herhalers hebben.

Hier zullen we tijdens de zomermaanden nog wel een paar keer terug komen, het potentieel om nog nieuwe boulders te openen lijkt er nog niet op zijn einde, en het blijft er lekker fris. Dat laatste ondervinden we pas als we terug zijn aan de wagen, het is hoog-zomer.